roman. Thomas Rap, Amsterdam. 1e dr. mei 2008, 2e dr. augustus 2008. 271 pagina's.Het is lang geleden dat ik zo'n denderend goede roman van vaderlandse bodem las! Ik begin vandaag nog aan de eerste herlezing. Wat een imposante, maar schijnbaar moeiteloos gehanteerde techniek waarmee die Natter langzaam aan een wereld weet op te roepen, neer te zetten, met kleuren en geuren weet te schilderen, een wereld die heel gewoon lijkt (Den Haag, Enschede, een Gronings gehucht) maar waarin steeds waanzinniger tonelen zich af gaan spelen, resulterend in een volslagen rampzalig feestmaal ter afsluiting van een begrafenis, en daarna nog een afschuwelijker einde.
De debuutprijs voor 2008 moet al wel klaarliggen (naast de Libris), alsmede het verkoopcontract van de filmrechten; ik zie de hele cast van Oud Geld al aantreden, en een prachtige bijrol voor Rutger Hauer als notaris Kinschot, alles onder beeldregie van Erwin Olaf of zo.
Er zitten eigenlijk verschillende romans in deze ene verpakt. Een over een dramatische vriendschap die ook nog eens tragisch blijkt te zijn. Een over verlorenheid in de wereld, tegen de achtergrond van de Enschedese vuurwerkramp. Een angstaanjagend liefdesverhaal. Een heel geconcentreerde familiegeschiedenis. Een dorpsnovelle. Een een kunsthistorische detective met een zeventiende-eeuws klavecimbel als spil.
In Trouw staat dat de roman vreemd en onbestendig zou zijn. Dat is ze ook, en dat is maar goed ook. Je verveelt je geen moment met dit waanzinnige verhaal, waarin ook nog eens de nodige (ook letterlijk) humor is verwerkt.
Lezen, dit boek! Nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten