Ik las een exemplaar van de speciale oplage gemaakt voor de bekende Britse boekhandels Waterstones, die een exclusief zkv bevat (zie foto beneden).
In The guardian van 3 november 2015 staat een recensie van deze bundel, die ik volmondig (aan het ontbijt, namelijk) instemmend knikkend heb gelezen. Dus volg de link maar die verstopt is in die krantentitel. Het is een heldere bespreking, helderder dan wat ik hier zou kunnen noteren.
Misschien komt dat doordat Smiths schrijven besmettelijk is. En da's niet best voor het gewone dagelijks leven. Je krijgt de indruk dat zij, of de vertellers die ze opvoert, ongebreideld vertelt respectievelijk vertellen en blijven vertellen, daarbij vrijwel geen enkel associatief zijpad in het tekstenbos overslaand terwijl ze toch het (welk?) spoor niet bijster raken.
Daar komt bij dat Smith een bijna absurde aandacht heeft voor woorden en woordbetekenissen, waardoor een vertelling op onverwachte plekken opeens uit het verhaal en in de taal schiet.
Daar komt ook bij dat deze bundel doorstoken is van commentaren van vrienden, bekenden en wie nog meer, die Smith optekende terwijl zij de bundel aan het samenstellen was, en die alle betrekking hebben op het belang van (het behoud van) openbare bibliotheken. En alle verhalen die door deze teksten omringd worden, zijn weer doorstoken van het rijke gevolg van het bestaan van bibliotheken: ze barsten uit hun hechte voegen van de ingelaste encyclopedische feitjes en van de referenties aan literaire schrijvers en teksten.
 |
| Klik om te vergroten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten